Bazen ardına bile bakmadan çekip gitmek gerekir. Her şeyi bir anda silerek… Her şeyi yok sayarak… O an yapamam dediğin her şeye inat, tek kalemde bir çizgi ve son… O anı yaşayamamanın korkusu olsa da o ana inat çekip gitmek gerekir. Yarınlarda acılara gebe olmamak adına, bir defa acı çekmek adına, ne varsa sil baştan yaşamak adına… Çekip gitmek gerekir…

Kızdığın köpürdüğün bağırdığın sinirlendiğin her şeyin patlaması olarak sessizce gitmek gerekir. Kırmadan dökmeden ve bir kalemde… Kimse vazgeçilmez değildir… Gün gelir herkesin yeri dolar… İsimler gelir geçer, sadece yapılanlar kalır geriye… Kalanlar içerisinde varsa iyiye dair hatırlanacak, bırak kalsın kaldığı yerde… Daha fazla dağıtmadan, dramatize etmeden, kasmadan, kırmadan, dökmeden sadece elveda…

Her bitiş bir başlangıç değil mi… Her son yeniden doğuşa gebe… Doğanın kuralı bu… Dünyanın ilahi kanunu… Bitişler ile başlar her şey… Hakkımızda hayırlısı…

Yarın acaba bugün de ne olacak demeyi beklemeden, sorumluluklarına daha faza sorunlar eklemeden, kimsenin ikna etmesini düşünmeden sessizce çekip gitmek gerekir… Ve gidiyorum… Yapamadığım her gidişe inat gidiyorum…

Son… ve bugün hayatımın geri kalanının ilk günü…