Gece yine.. Ve soğuk.. Ama üşüyen sadece bedenim değil herşey buz gibi soğuk.. Amaçsız gayesiz dünya telaşı sadece. Gündelik işlerin günlük telaşı ve yarınsız..

Bekleyişin zamanı geldi herhalde her son yada her başlangıca bir dönüm noktası olarak.. Benden bu kadar artık. Pes etmekse eğer evet yok artık daha ötesi.. Varlığıma sebep herşey gibi.. Artık bütün kaleler zaptedildi… Ve buda hayatın hitabesi.. Sabah olur ve sonra günün yorgunluğu.. Sadece akşam karanlığını görmek uğruna bir hayat… Yarının anlamı bile yok veya sonraki zamanın.. Sebepsiz, nedensiz öylesine bir hayat..

Başlarken bitmişti belki herşey. Sıkıldım artık cümlesinin fazlalığı ile sonun başlangıcı.. Ve artık yok.. Artığı da kalmadı… Suskunluğum bir milyon adım daha ama sonu buraya kadar.. Benden bu kadar… Bu yolun sonu… Buraya kadar….