Gecenin bir yarısı bunca iş arasında aklıma geldi yine sitem… Küçükken kullandığım çay kaşığı ile açılan hatıra defterimden pek de farkı kalmadı sitenin sanırım… Neyse yine düştük kelimelerin ağına. Temel gıdalarımda yanımda.. Az süttozu ile yapılmış neskafe ve sigara.. Herşey hazır yani. Sadece harfler gelecek bir araya…

Kaç zamandır kafam karışık hep. Asla kesin kararlar vermedim bugüne kadar. Katı çizgilerim olmazsa olmazlarım da olmadı hiç. Adı hep kapris olarak kaldı bende prensip denen durumun. Hayır yada kesinlikle demedim ve bundan sonra da diyeceğimi sanmıyorum. “Bakarız” kelimesi ile dolu hayatım. Ama bir yandan da mükemmeli arayan ve yaptığım şeyi yüz defa yapıp yüz bin defa bozmakta da üstüme yoktur. Garip bir çelişki sanırım benimkisi. Yada durumlar çok farklılaşıyor bende.

Yanlış yapmak kelimesinin korkusu ile var oldu hayat hep. Ya da acaba diye hep sen ben den önce geldi zamir sıralamasında. Başkasına göre mi yaşadım diye düşünüyorum bazen ama kendim oldum sanırım bu halimle. Ve çeşitli dönemler içerisinde karar denen kavram ile de karşı karşıya geldiğimde hep acaba kelimeleri kurcalarken beynimi kararsızlığın taa dibini buldum. Yanlış yapmadım. En azından vicdanım rahat. Ve hesap verme duygusunu yaşamadım hiç çok şükür. Zaten pek de hesap kavramı ile yakından ilgili biri de değilim. Eyvallahsız tavırlarım hep oldu… Bundan sonra da huy çıkar mı bilmem. Satmadım kimseyi. Kimsenin bana bir artısı yada eksisi olsun diye beklemedim. Aksine eksilttim kendimden artsınlar diye ama sanırım herkesi memnun etmek denen kavramın sadece ordakilere ait olduğunu unuttum. Suçum da bu günahım da… Ama bu suç ile vicdanım rahat. Sana da eyvallah diyebiliyorum en azından. Yada yüzüm kızarmıyor yaşananları düşününce. Varsın öyle bilinsin deyip geçebiliyorum. Birilerinin de vicdanı rahat olsun benden yana. Suçluluk kavramını insan doğasına ait bir şekilde hep başkalarına atsınlar. Hiiç sorun değil. Hani düşünüyorum da düşünmeyeni düşünmemek kadar basit ve bir o kadar da eyvallahsız.. İşte burda başlıyor arada derede.. Orada burada hayat.

Bakarız artık bundan sonrasına. Yine karar verme kavramı beni bekliyor ama beklemeye devam etsin. Kararsızlığın taa dibine kadar….