Bir çocuk;

Üstü başı yırtık elbiseleri eski,

Mahsun yüzü kir içinde, elinde terazisi,

Ve, soğukta titrek, öylece ürkek,

Bir kaç kuruş kazanmak istiyor…

– “Gel abi tartalım” diyerek…

O soğuğun altında minik bir kuş gibi,

Uçamıyor… yaşayamıyor çocukluğunu….

Küçük yaşta hissetmiş feleğin sillesini,

Belki anasız, babasız, yetim, öksüz,

Bilememiş, anlayamamış mutluluğu sevgiyi

Şu dünyadaki bütün herşeyi,

Elindeki terazisi ve yırtık elbisesi

– ” Gel abi tartalım…!”

Evet küçük çocuk…

Tart insanların günahını,

Sen orada soğuktan donarken,

Kahkahalarla yanından geçenlerin zavallılığını…

Tart ki anlasınlar…

Tart ki ağlasınlar…

14031996