Bir durgunluk çöktü üzerime… Hani sıradanlıktan daha öte bir ÅŸey. Rutin hayatın çıkmazlarında hüznüm. Sanrılarımın karşılığı belkilerimin sebebi. İçimi acıtıyor her cümle. BomboÅŸ geliyor herÅŸey.. Tuhaf, ilginç, yokluk bu herhalde.. Yılların sırrı, adı konmayan bir sürü sevdanın çıkmazlarında arabesk hayatın son demi… Ama adı mutluluk bunun. Garip ama bu kadar olumsuzluk içerisinde adı mutluluk.. Bir tek kelimeye sığmayan bir bakış açısının kelimeler ile ifade edilmeyen yanı… Ama mutluluk…
Beklentisiz, çıkarsız dünyamın, çıkarsız beklentisiz yanı… Yıllardır varlığına raÄŸmen sabah ezanlarında çıkan o müthiÅŸ duygu… Sanırım… Bakarız… Belki de… Ne olduÄŸu dahi belli olmayan bir sürü eÅŸ anlamlı kelime ama bunlar hayatın boÅŸluÄŸunu doldurdu yıllarca… Her derde inat vurdumduymazlığın adı oldu belki.. Ya da kalabalıklarda suskunluÄŸumun sebebi… Yada benliÄŸimin kendinden kaçışı.. Başımı öne eÄŸmeme sebep… Evet ile hayır arasında kalan soruların cevabı.. Net ol.. Nettt… Gerçeklere inat net.. Hani kime göre ne ne kadar gerçeklik o da farklı bir bakış açısı ama olmak mı lazım… Bir beklenti yoksa ortada… Tertemiz, masum, lekesiz ve onurlu bir duruÅŸ.. netlik.. Sanrılarımın adı özlem.. Belkilerim hayallerim… PeÅŸinden gidecek cesaretin varsa, bütün hayaller gerçek olabilir… Belkilerim… Sanırımlarım sona erer o zaman… GerçeÄŸi varken hayal kurmanın da ne kadar deÄŸeri olur orası da tartışılır ama yokluk sanırım varlığın derdi…
Yine karmakarışık cümleler. Yine klasik…… İkindide yıldız, şafakta ay beklemek..  Islanmamak yaÄŸmurda, gökyüzünde yürümek… Zor mu ki bu… Yıllar sonraysa… Tesadüf ve tevafuk arasındaki ince çizgi kadar inancın varsa neden olmasın… Ne olduÄŸu belli olmadan.. Ä°smi olmadan, ünvansız ama adı mutluluk…
Eskiden bir kağıt.. bir kalem.. bir de sigaram.. diye başlayan şiirlerim vardı. yalnızlığımın tek dostu gecelerde karalanmış cümleler ile anlatmaya çalışırdım kendimi… Bazen umut olurdu her kelimem bazen de koca bir YOK luk...
DEVAMINI OKU