Biz hep öyle büyüdük hep bir yanımız arabesk bir yanımız Hasret bir yanımız Hüzün…
Yoktu yokluktu beÅŸ kuruÅŸsuz parasız pulsuz…
Ama hiç belli etmedik mutluyduk etrafımıza gülücükler saçıyorduk…
Öylece geçti ÇocukluÄŸumuz…
Pazardan aldığımız sarı civcivler hep horoz çıktı ama hepsi de öldüler…
Biz yokluk gördük en alasını…
Biz fırından alınan ekmeÄŸin köşesi için kardeÅŸlerimizle kavga eden bir nesildik…
Nereden Nereye…
Yıllar çabuk geçiyor Acılar çabuk unutuluyor hüzünler Mazide kalıyor…
Oysa o an Müslüm’den çalan parça Unutamadım Nerden Bilsinler Mahsun Kul Bir Kadın Tanıdım Bir Kadeh Daha Ver ve Küskünüm Talihsizler……
Böyle büyüdük yıllar geçti Yıllar yılları kovaladı ama bizdeki o arabeski naÄŸme hiç bitmedi…
Arabeskin olduÄŸuna sevinsek mi yoksa popüler kültüre üzülsek mi bilmiyorum…
Tek bildiÄŸim ÅŸey var…. sana haklı bana haksız desinler…
Kime dert yanarsan yan benim için….
Eskiden bir kağıt.. bir kalem.. bir de sigaram.. diye başlayan şiirlerim vardı. yalnızlığımın tek dostu gecelerde karalanmış cümleler ile anlatmaya çalışırdım kendimi… Bazen umut olurdu her kelimem bazen de koca bir YOK luk...
DEVAMINI OKUSubscribe to our mailing list and get interesting stuff and updates to your email inbox.
Thank you for subscribing.
Something went wrong.