Gecenin bir yarısı bunca iÅŸ arasında aklıma geldi yine sitem… Küçükken kullandığım çay kaşığı ile açılan hatıra defterimden pek de farkı kalmadı sitenin sanırım… Neyse yine düştük kelimelerin ağına. Temel gıdalarımda yanımda.. Az süttozu ile yapılmış neskafe ve sigara.. HerÅŸey hazır yani. Sadece harfler gelecek bir araya…
Kaç zamandır kafam karışık hep. Asla kesin kararlar vermedim bugüne kadar. Katı çizgilerim olmazsa olmazlarım da olmadı hiç. Adı hep kapris olarak kaldı bende prensip denen durumun. Hayır yada kesinlikle demedim ve bundan sonra da diyeceÄŸimi sanmıyorum. “Bakarız” kelimesi ile dolu hayatım. Ama bir yandan da mükemmeli arayan ve yaptığım ÅŸeyi yüz defa yapıp yüz bin defa bozmakta da üstüme yoktur. Garip bir çeliÅŸki sanırım benimkisi. Yada durumlar çok farklılaşıyor bende.
Yanlış yapmak kelimesinin korkusu ile var oldu hayat hep. Ya da acaba diye hep sen ben den önce geldi zamir sıralamasında. BaÅŸkasına göre mi yaÅŸadım diye düşünüyorum bazen ama kendim oldum sanırım bu halimle. Ve çeÅŸitli dönemler içerisinde karar denen kavram ile de karşı karşıya geldiÄŸimde hep acaba kelimeleri kurcalarken beynimi kararsızlığın taa dibini buldum. Yanlış yapmadım. En azından vicdanım rahat. Ve hesap verme duygusunu yaÅŸamadım hiç çok şükür. Zaten pek de hesap kavramı ile yakından ilgili biri de deÄŸilim. Eyvallahsız tavırlarım hep oldu… Bundan sonra da huy çıkar mı bilmem. Satmadım kimseyi. Kimsenin bana bir artısı yada eksisi olsun diye beklemedim. Aksine eksilttim kendimden artsınlar diye ama sanırım herkesi memnun etmek denen kavramın sadece ordakilere ait olduÄŸunu unuttum. Suçum da bu günahım da… Ama bu suç ile vicdanım rahat. Sana da eyvallah diyebiliyorum en azından. Yada yüzüm kızarmıyor yaÅŸananları düşününce. Varsın öyle bilinsin deyip geçebiliyorum. Birilerinin de vicdanı rahat olsun benden yana. Suçluluk kavramını insan doÄŸasına ait bir ÅŸekilde hep baÅŸkalarına atsınlar. Hiiç sorun deÄŸil. Hani düşünüyorum da düşünmeyeni düşünmemek kadar basit ve bir o kadar da eyvallahsız.. Ä°ÅŸte burda baÅŸlıyor arada derede.. Orada burada hayat.
Bakarız artık bundan sonrasına. Yine karar verme kavramı beni bekliyor ama beklemeye devam etsin. Kararsızlığın taa dibine kadar….
Eskiden bir kağıt.. bir kalem.. bir de sigaram.. diye başlayan şiirlerim vardı. yalnızlığımın tek dostu gecelerde karalanmış cümleler ile anlatmaya çalışırdım kendimi… Bazen umut olurdu her kelimem bazen de koca bir YOK luk...
DEVAMINI OKUSubscribe to our mailing list and get interesting stuff and updates to your email inbox.
Thank you for subscribing.
Something went wrong.