Yazana deÄŸil yazdırana bak deniyordu hani. Yazıların sebebi vardı ve birileri yazdırıyordu. DoÄŸru… KeÅŸke doÄŸru olmasa… KeÅŸke doÄŸru deÄŸil desem ama öyle… Ve doÄŸru… Yazdıran yine yazdırıyor.
Pamuk ipliÄŸine baÄŸlı hayatın suskun hali yine yanı başımda. Normal ÅŸartlar altında sona eren bir dönemin sevinci ile yeni yeni baÅŸlangıçlarda gülüşler olması lazım ama malasef tam tersi… Duman duman eriyor gözümde her ÅŸey. Yaptığım herÅŸeymi yanlış acaba diyorum ama doÄŸrularım sayesinde varım. Bundan sonra da yine doÄŸrularım ile yarınım var olacak.
Alaturka hayatımın baÅŸkalaÅŸmadan oldukça uzak tarafında kendimi arıyorum bazen.. Acaba soruları ile kafam karmakarışık olurken etrafıma bakındığım her dakikada marjinalliÄŸin en doruk noktasında buluyorum kendimi. Ya da bana göre öyle… Farklılıklarım, baÅŸkalarına göre olmayan davranışlar, içimden geldiÄŸi gibi var olan dünyam, sorgulamaktan bıktığım her an ve ben… Her kelime apayrı yerlerde kendini buluyor. Esen rüzgarın dahi sebebini araÅŸtırıp hüznü bulan ÅŸu dünyamda geçmiÅŸin yorgunluÄŸu var sanırım. Ya da kendimce çizdiÄŸim sınırlarım yüzünden gülüşüm hep yalnızlığımı bulunca çıkıyor ortaya…
Ve iÅŸin en kötü tarafı bir tek gülüşün ardından her ÅŸeyin bitiÅŸi… Hüzün gemisi limandan ayrılmıyor aslında… Sadece halının altında tüm kirler… Takmak kelimesinin sebebi de burada gizli herhalde. Ortaya çıkan her sorunun ardından halıda birlikte ortaya çıkıyor ve biriken ne varsa üzerimde o an… Tüm sorgularımın cevapsız kelimeleri beynimin her hücresinde ayrı ayrı dolaÅŸmaya baÅŸlıyor. Sonucu olmayan sorgular ve sonucu olmayan yarınım… Ä°yiki sınırı var diyorum bazen yaÅŸamın… Sonsuzluk denen durum içinde beynimin döngüsünü düşünemiyorum bile…
BomboÅŸ sayfayı dolduran saçma kelimelerimin sanırım sonu geldi artık.. En azından ÅŸimdilik öyle… kelimeleri sesli okumaktan dahi korkuyorum. Oysa, kendimden, doÄŸacak güneÅŸ kadar eminim. ve yazının sonu yanan parmağım acıyor klavyemin her tuÅŸunda…………………
Eskiden bir kağıt.. bir kalem.. bir de sigaram.. diye başlayan şiirlerim vardı. yalnızlığımın tek dostu gecelerde karalanmış cümleler ile anlatmaya çalışırdım kendimi… Bazen umut olurdu her kelimem bazen de koca bir YOK luk...
DEVAMINI OKUSubscribe to our mailing list and get interesting stuff and updates to your email inbox.
Thank you for subscribing.
Something went wrong.